Bir tuğla kaide, duvar malzemesini nem emilimine karşı korur. Ayrıca düzenlenmesi, binanın dış duvarlarının yarattığı yükün dağıtılmasına yardımcı olur.
Bir tuğla tabanın işlevsel amaçları ve özellikleri
Bir temel üzerindeki bir kaide, temel ile taşıyıcı duvarlar arasında bir ara yapıdır. İkincisini yağışla sağlanan nemden korur ve yapıyı toprağın üzerine yükseltir. Bu işlevler, sıvıların etkilerine karşı yeterli dirence sahip beton veya tuğlaya dayanıklı malzemelerden yapılmış bir kaide yapımından kaynaklanmaktadır.
Rusya'nın çoğu bölgesinde, böyle bir yapıya sahip olmayan binalar iyi performans özelliklerine sahip olmayacaktır. Zemin, toprak yüzeyinden yükseklikte ise gereksiz ısı kaybı meydana gelir ve duvarlar nemlenir. Kaide bu olumsuz faktörleri varsayar. Bu durumda, duvar yapısı daha uzun süre hizmet edebilir, bu özellikle gaz beton ve farklı gözenekliliğe sahip diğer malzemeler söz konusu olduğunda önemlidir.
Genellikle bir tuğla bodrum, bir şerit taban bağlamında düşünülür, ancak bir döşeme üzerine de monte edilebilir. Malzemeyi kullanmanın avantajı, binanın alt katındaki mikro iklimi iyileştirmeye yardımcı olan iyi ısı yalıtım nitelikleridir. Tek küçük bloklar halinde döşeme betonu dökmekten daha yavaş olsa da, birkaç haftalık bir kür süresi gerektirmez. Ara yapı, duvar yükünü temel üzerine eşit olarak dağıtmaya yardımcı olur.
Bir tuğla evin bodrum katı, beton dökümden daha düşük yük taşıma özelliklerine sahiptir. Ek olarak, duvardaki çok sayıda dikiş ve malzemenin nemi emme yeteneği, su geçirmezlik önlemlerine büyük özen gösterilmesini gerektirir.
Tuğla sayısının hesaplanması
Kaide duvarcılığı, malzeme tüketiminin bir ön hesaplamasını gerektirir. Yükseklik ile her şey basittir - dikey her zaman çok sayıda düzenlenmiş satırdan oluşur. Genişlik, duvar tipine bağlıdır: çoğu zaman iki tuğladan oluşan bir taban vardır, ancak bir veya bir buçukta bir yapı yapabilirsiniz. Malzeme miktarını hesaplamak için bandın alanına güvenebilirsiniz.
Çalışma sırasında bir pansuman tekniği kullanılır: bloklar, dikiş yerleri bütün briketlerle kaplanacak şekilde yerleştirilir. Bir şerit temel üzerine bir tuğla taban düzenlemek için farklı şemalar vardır. Kaşık yöntemi uygulamada basittir, ancak dış ve iç sıralara pansuman yapma imkanı sağlamaz. Bu nedenle, daha sık başka bir teknikle birleştirilir. Kaşık yöntemiyle bir sıra, bir sonrakinde tuğlalar duvar ekseni boyunca döşenir.
Tuğla seçimi
Temel ile duvarlar arasındaki bağı düzenlemek için tüm tuğla türleri uygun değildir. Örneğin silikat tuğla bir bodrum kesinlikle tavsiye edilmez. Bu malzeme estetik açıdan hoş olsa da, bu tasarıma uygulandığı şekliyle performansı arzulanan çok şey bırakıyor. Bunun nedeni, düşük taşıma kapasitesi ve büyük miktarda nem emmesidir.
Katı seramik bloklar iyi bir seçenektir.Bu tuğlalar çok pahalı değildir, ancak performansları bu görev için en uygun olanıdır. Hafif bir binada çalışırken içi boş malzeme kullanımı kabul edilebilir, ancak yük taşıma nitelikleri nedeniyle tam gövdeli seçenekler tercih edilir. Bazen, neredeyse sıfır higroskopikliği ile açıklanan bodrum için klinker tuğlaları kullanma önerileri bulabilirsiniz. Bu özelliğin hem artıları hem de eksileri vardır. Karışıma iyi yapışma için nemi emme yeteneği gereklidir. Aksi takdirde, dikişler yapmaya başlar. Dondurulduğunda, boyutları artar ve bu da bodrumun tuğlalarına zarar verir.
Tabanın genişliğinin ve yüksekliğinin hesaplanması
- Dışarıya doğru çıkıntılı - bu durumda kalınlığı duvarı aşıyor. Bu nedenle, üzerine yağış düşer ve tuğlayı tahrip eder. Böyle bir yapı, özel bir koz ve kaplama ile korunmalıdır.
- Duvar düzlemi ile aynı hizada. Kaplamayı monte ettikten sonra kalınlaşır ve hafifçe çıkıntı yapmaya başlar.
- Batık - duvardan biraz daha ince. Kaideyi döşedikten sonra, duvarın düzlemi ile hizalanmış olarak kılıflanabilir.
Genişlik, malzemelerin taşıma nitelikleri ile temelin boyutları karşılaştırılarak seçilir. İkincisi, yapının olası kalınlığı üzerinde belirli kısıtlamalar yaratır. Yükseklik, zeminin seviyesine ve bölge için tipik olan kışın kar örtüsünün şiddetine bağlıdır.
Su yalıtımı ve yalıtım
Tuğla doğrudan beton üzerine serilirse, çalışma sırasında taban sıvıyı emecektir. Bu tehlikelidir ve yapısal hasara yol açabilir. Bu nedenle su yalıtım önlemlerine çok dikkat edilmelidir. Çatı kaplama malzemesi genellikle bu amaç için kullanılır. Bu malzeme, satın alınabilirlik ve dayanıklılığı birleştirir. Tuğla döşemeden önce, bant 2 kat yalıtımla kaplanır ve aralarında bitüm mastik ile kaplanır. Duvarın kendisini korumak için özel bir yapıştırma filmi ile kaplanabilir veya bir boya bileşimi ile işlenebilir.
Yapının yalıtımı için genişletilmiş polistiren plakalar ve genişletilmiş kil yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca sorbent ve aseton içermeyen bir yapıştırıcı da kullanabilirsiniz. Kurulum yaparken boşluk kalmadığından emin olmanız gerekir. Görünürlerse, mineral yün veya poliüretan köpük ile kapatılmalıdır.
işin algoritması
Su yalıtım astarını oluşturduktan sonra tuğlaları döşemeye başlayabilirsiniz. Önceden, çözeltiyi karıştırmak için hammadde hazırlamanız gerekir.
Hazırlık
Karışımın derecesi, değeri tuğlanın yarısı olacak şekilde seçilir. Örneğin, seramik şişman malzeme M200 kullanırken, M100 bileşimini satın alırlar. Kendi elinizle harç yaparken, çimentonun (M400 veya M500 sınıfı) kuma oranını 1: 4 veya 1: 5 olarak gözlemlemeniz gerekir. Karışım hazırlandıktan hemen sonra kullanılması gerektiğinden, döşemeden hemen önce sahaya taze olarak ulaşması için süreci organize etmek gerekir. Hazır bir tren almaya karar verirseniz, nesneye teslimatı ve işin başlangıcını zamanında koordine etmeniz gerekir.
Tabanda yüksek irtifa farklılıkları ve diğer düzensiz yerler varsa önceden çimento harcı ile düzeltilmelidir. Tamamen kuruduktan sonra su yalıtım tabakası hazırlayın ve döşemeye başlayın.
ereksiyon
İlk sıra, uzunluk boyunca enine bir konuma yerleştirilir. Bazen çatı malzemesine yapışmadığı düşünülerek çözümsüz yapılması tavsiye edilir. Aslında, yapışma derecesi oldukça tatmin edicidir. Ek olarak, karışım dikey dikişler için bir demet yapmanızı sağlar. Boyuna sıralar, pansuman ilkesine göre enine sıralarla değişir.
Köşe parçalar ilk önce deneme amaçlı bir çözüm olmaksızın serilir. Bu, dik açıların ciddiyetini ve yüzeyin yataylığını değerlendirmenizi sağlar. Kontrol bağlarını yerleştirdikten sonra, karışımı kullanarak döşemeyi "bitirmeye" başlayın. Köşe tuğlalarının karşılıklı giydirilmesini sağlamak gerekir. Bir dikey dikişin diğerinin altında olmasına izin verilmemelidir. Dik açıların doğruluğu, köşegenlerin değerlerinin karşılaştırmasını değerlendirmeye yardımcı olur (aynı olmalıdır).
Kör alan inşaatı
Bu tasarım, temel bandı nemle temastan korumak için gereklidir. Kör alanın uygun şekilde döşenmesiyle, dolu hendeğin boşluklarına yağış ve eriyik su girmeyecektir. Yapının kendisi, temelin veya kaidenin dış duvarına bitişik bir beton dökümdür. Kör alanın genişliği 0,6 m'ye ulaşabilir ve çatının çıkıntılı kısmının genişliğini biraz aşabilir. Bunun için kalıp dikey olarak yerleştirilmiş plakalardan oluşur. Bunlarla duvar arasına, mukavemeti artırmak ve çatlamayı önlemek için bir ağ takviyesi yerleştirilir. Toprak geotekstiller ile kaplıdır.
Son tuğla sırasına bir karışım tabakası uygulanır, ardından tesviye edilir. Kuruduktan sonra, bodrum ile temel arasına benzer bir su yalıtımı yapılır: aralarında mastik bulaşma olan 2 kat çatı kaplama malzemesi. Yalıtım ve dikey nem koruması kurulur. Duvar, yapay veya doğal taşla karşı karşıya kalabilir.
